Demirtaş, "bir kürdün cumhurbaşkanı adayı olmasını neden kabullenemiyorlar" diyerek, kendi adaylık seviyesinin altında bir derecede popülizm ve ırkçılık yapıyor..
Siyasi referanslar bakımından ırkçı ve örgüt (silahlı isyan) yandaşı olmas demokratik toplum bakımından tartışmalı bir tavır olmasına rağmen çoğulcu demokrasinin bir gereği olarak değerlendirilebilir.
Kürdün cumhurbaşkanı adayı olma retoriği üzerinden etnisite vurgusu gerçeğe işaret etmiyor, genetik kodları araştırılmadığı için bilinmiyor olmakla beraber,, cumhurbaşkanları içinde de kürk kökenli olanı vardır ve olması gerekir, hiç kimse bu hususu dert etmez, bu husus etnikçi siyasi unsurların( silahlı/ silahsız ) istismar ettiği ve etmekte olduğu bir meseledir.
Demirtaşın adaylık süreci de bu istismara ,cilalı sözlerle bu ülkenin demokratlarını da ortak etme çabasını öne çıkarıyor..
Irkçı siyasetin, ezienlerin sözcülüğüne soyunması ve cinsiyet istismarı da, etnikçi opportünizmine işaret ediyor..
Cumhuriyet toplumunun sosyolojik tahlilinde özel olarak eziilmiş guruplar yok tam tersine "sınıfsız ve kaynaşmış bir kitle" hedefi var..Demirtaş, kürt kökenli bir yurttaş olarak bağımsız bir adaylık ve ortak bir Türkiye geleceğine vurgu yapmaktansa, ayrıştırılmış bir "ezilenler" sosyolojisi iddiasını ve bu iddianın sözcülüğü görüntüsünü öne çıkarıyor ve bağımsız demokratları ortak olmaya çağırıyor.. Etnik siyasetin başını çektiği durum, farklı demokrat zihniyetlerin kendi varlık nedenlerinin de inkarı anlamına gelir.Etnik siyaset demokrasi içinde var olabilir ama, demokrasi katarının lokomotifi olamaz..

Behiye Tasmacı..