Terörle mücadelnin giderek serleşmesi yeni tedbirleri gündeme getiriyor.
Terörle ilişkilendirilenlerin vatandaşlıktan çıkarılması, idari bir tedbir olarak tartışılmaya başlandı.
Vatandaşlık ve vatansızlık, milletlerarası hukuki statü nedeniyle, iç hukuku da birinci derecede etkiliyor.
Vatansızlık, Uluslararası camia bakımından bir sorun olarak görüldüğü için, BM nezdinde, Vatansızlığın Azaltılmasına Dair Sözleşme, 1961 yılında akdedilmiş olup, 1975 yılı ıtıbarıyle yürürlükte. Sözleşmeye katılımın uygun bulunduğuna dair kanun tasarısı TBMM'nin gündemine girdi..
Türkiye 2013 yılında, yeni Vatandaşlık Kanunu'nu meriyete koydu.

Uluslararası Sözleşme... İç hukuk ve Uluslararası Sözleşmeler arasındaki uyum ve uygulama zorunluluğu bakımından, vatandaşlıktan çıkarma , vatansızlaştırma meselesi, ayrı bir özen gerektiriyor. Sözleşme ile Vatandaşlık Kanunu arasında, düzenleme bakımından anlayış birliği bulunduğu biliniyor.

Önemli ortak nokta, vatandaşlık hakkının koruma altına alınması, subjektif uygulamaların önlenmesidir.
Sözleşmenin 8. maddesi; vatansız duruma düşürecek biçimde, vatandaşlıktan çıkarma uygulamalarına kapıyı kapatmaktadır. Aynı madde, madde uygulanmasında tümüyle çekince konulmasına da izin vermemektedir.
Sonuç olarak,vatansız bırakacak işlemler sıkı şartlara ve denetime bağlanmıştır.

Vatandaşlık, Anayasada, "siyasi haklar ve ödevler" başlığı altında, temel haklar arasında düzenlenmiş durumda.
Ulusal üstü insan hakları metinlerinde, bir insan hakkı olarak düzenlenen vatandaşlık hakkı, kılavuz düzenleme sayılan İnsan Hakları Evrensel Bildirisinin ilgili maddesinde de, "keyfi olarak" yoksun bırakılamayacak haklar arasında sayılmıştır.

Terörle verilen mücadele kapsamında gündemde olan, vatandaşlık ilşe ilgili tedbir'in kaynağında, devlete karşı sadakat yükümlülüğünün ihlali olduğu anlaşılıyor.

Uluslararası Sözleşme, devlete sadakatsizlik nedeniyle, vatandaşlıktan çıkarma tedbiri uygulamasında, taraf devletlere, çekince yolu ile, takdir hakkı tanıyor.

Devlete sadakat, vatandaşlık hakkı ve görevi bakımından, olması gereken bütünselliğin, somutlaştığı bir kavram.
Bu ölçü dışındaki uygulamalar, insan hakkı ihlallerine yol açar ve her keyfi uygulama, değişen siyasi durumlara göre, bumerang etkisi yapma potansiyeli taşır.

Nedim Şanlı