Cumhurbaşkanlığı seçiminde "367 sayısal çoğunluk gerektiği" ucubesi ile gündeme girmiş bulunan, Başkanlık sistemine uyarlanmış Anayasa değişikliği, taslağı ,üzerinde görüşmeler başlıyor.

Başkan, Kanuni düzenleme bulunmayan alanlarda Kararname çıkarma yetkisi elde ediyor.
"Kanuni düzenleme bulunmayan alanlar" ölçütü muğlak bir kavram. Kanun her hususu düzenleyemeyeceği için, kanuni düzenleme olan alanlara da kararnamelerle nüfuz etmek mümkün.

TBMM gelen kanunları veto yetkisi ve veto edilen kanunların ağırlaştırılmış çoğunlukla (2/3) kabulü zorunluluğu düzenlemesi, kanun tasarrufları üzerinde, Başkan'ın mutlak olmasa da, güçlü sayılabilecek bir hakimiyetine işaret ediyor.

Sonuç olarak, bu düzenlemeler gerçekleşirse, ağırlıklı olarak ,kararnameler ile yönetilecek bir devlet makanizması ortaya çıkacak.
İmparatorluğun ilk Anayasası olan 1876 Anayasında; kanun yapma usulü ve yetkisi bakımından, Padişah'ın izni gerekmekte ve izin verilmesine rağmen, kabul edilen kanunlar bakımından da ,mutlak veto yetkisi bulunmaktaydı.

Padişahın, yürütme yetkileri, -1909 Anayasa değişiklikleri ile-, sistemin parlamenter niteliğine uygun olaraki, Sadrazam ve ilgili vekil imzası ile kullanılabilir hale getirilmiş, mutlak hakimiyet halinden vazgeçilmişti.

Gündemdeki Anayasa değişikliğinde Başkan "Kararname" çıkartma yetkisini tek başına kullanacak.
Veto yetkisini kullandığı hallerde de, meclis ancak 2/3 çoğunluk ile direnebilecek.

Bugün, Cumhurbaşkanı'nın tekrar görüşmek üzere geri gönderdiği yasa tasarrufu aynen kabul edilirse, Cumhurbaşkanı yayınlamak zorunda, takdiren, iptal talebi ile ,Anayasa Mahkemesine götürebilir.

Arttırılmış çoğunluk zorunluluğu, meclisin kanun yapma yetkisini de , ağırlıklı olarak, Başkan'ın takdirine bağlı kılacaktır.
Amaçlananın da, yürütme ve yasama arasında, Başkanın ağırlığını, "yönlendirici" olarak arttırmak olduğu anlaşılıyor.



Şebnem Gözcü