Beyoğlu sineması işletmecileri, mali güçlükler nedeni ile uzun zamandır sürdürdüğü direnişten vazgeçmek zorunda kaldığını açıkladı.

Ticari sınamanın dışında, "bağımsız sanat" kaygısıyla, sinema işletmenin zorlukları ortada.
Dağıtım zincirine girecek esnekliği göstermediğiniz anda, sistem dışı kalıyorsunuz, sabit giderleri dahi karşılamak mümkün olmuyor.

Türkiye'de sinema seyircisi var, meşrepleri ile uyuşan filmler milyonlarca seyirciyi sinemalara çekiyor.
İşleticiler, sinema sanatına saygılarından, bu güne kadar ısrarla sürdürdükleri çizgilerinden taviz vermektense, perdeyi indirmeyi seçiyorlar...

Koca Türkiye'de, adından feragat dahil her türlü fedakarlığa hazır bir sinema salonunun, sponsor bulamaması da kamusal olduğu kadar, toplumsal bir sorunu da ortaya koyuyor.

Sonuçta, Beyoğlu sineması perdelerini ebediyen indiriyor ama sadece kendi "bağımsız gösteri" programı ile var olmak isteyen bir sanat mekanını yaşatmaktan aciz olma gerçeği, bir utanç yaftası gibi sorumlu olması gerekenlerin boynunda asılı kalacak...


Cahide Sonçiçek