Son günlerde gündemde oldukça yer alan istismar ve cinayet haberleri insanlarda artık içlerinde tutamayacakları bir çığlık oluşmasına neden oldu.
4 ayağı kesilen köpek, Eylül, Leyla ve adını duymadığımız daha pek çoğu...
Bir yönetimin (yönetim ne olursa olsun) görevlerinin en başında, öncelikle yönettiklerinin canını daha sonra malını koruma zorunluluğu vardır. Maalesef son zamanlar da artık ne canımız ne de malımız korunur oldu.
Herkes kendi adaletini sağlamaya çalışarak, kendi vicdanını rahatlatmaktan başka çare bulamıyor. Olmaz, bu şekilde dönmez dünya.
Ankara'nın Polatlı ilçesinde cesedi bulunan Eylül'ün katilinin daha önce de 2 köpeğe tecavüz etmiş olması " eğer o zamanlar yakalansaydı şu anda Eylül yaşıyor olacaktı." isyanları ile sosyal medyanın yankılanmasına sebep oldu.
Eylül'ü kurtaramadık, Leyla'yı kurtaramadık, 4 ayağı birden kesilen köpeği kurtaramadık.
Maalesef üzülerek eminim ki daha pek çok duymadığımız canı kurtaramadık.
Peki Ya Şimdi, Ya Sonra ?
Üst üste aldığımız acı haberler toplumumuzda bir isyana neden oldu, vicdanlarımız sızladı, içimiz acıdı.
Neler yaptık ? Tweetler attık, gönderiler paylaştık, hikayemize attık, haberleri okuduk, yürüyüşler yaptık (yapılmaya da devam ediyor), isyan ettik, lanet ettik, küfür ettik...
Ne kazandık ? Hiç bir şey! Daha önceden yaptıklarımızdan ne kazandık ? Hiç bir şey.
Neden mi ?
Çünkü, olay anında bizler gibi lanet okuyup, duymak istediğimiz vaatlerde bulunan ancak bizleri sakinleştirip, olayın üstünü kapatmak için zamana bırakan devletten bekledik her şeyi.
Değişmiyor, devlet yönettiklerini koruyamıyor. O zaman herkes elindeki klavyelerden lanet okumayı bırakıp, elini taşın altına koyacak artık.
Bir toplumu değiştirmek istiyor isek, önce kendimizi daha sonra yetiştirdiğimiz çocukları eğitmekle başlayacağız.
Ülkenin doğusundan batısına, kuzeyinden güneyine, 81 ilde, özellikle reşit olmayan yaş grubuna ait gençlere öncelikle kendini sevmeyi, sonra diğer insanları sevmeyi,hayvanları sevmeyi, doğayı sevmeyi, yaşamı sevmeyi, kendinden olmayanı sevmeyi, farklılıklardan bir şeyler öğrenmeyi, korkmamayı, korumayı, korunmayı, kendini ifade etmeyi, gerekirse bağırmayı öğretmeliyiz. Bunları öğretmeye de önce kendimizden başlamalı daha sonra başta kendi çocuklarımız olmak üzere diğer çocuklarla devam etmeliyiz.
Çünkü;
“Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor.” diyor Sait Faik Abasıyanık

Kendi içimizde ki ve tüm çevremizde ki çocukları kötülüklerden korumak ümidi ile....
Leyla, içimizi kanatan, yüreğimizi yakan son can olsun.



Bilen Bayan