Ergenekon kumpas davalarının anlı şanlı savcıları, adli takibattan kurtulmak için firar etmişler... Bu olay, yakın siyasi tarihimizdeki en büyük yargı fiyaskosunun tesçili mahiyetindedir.

TSK'yı, yabancı ortakları ile çökertmek operasyonunu yapanların tetikçileri, askerlere verilen sahte infaz hükümlerinin mürekkebi kurumadan ülkeden kaçmak zorunda kaldılar.

Türkiye, bu davalar ile henüz gerçek manada yüzleşmedi. "Komplo davalarmış bizi de tufaya getirdiler" mazeretlerinin arkasına sığınmakla paçayı sıyırmak ve bu dosyaları kapatmak mümkün değil.

Savcıların "babayani "görünüşlü olanına, bu devleti yönetenler, kendi atadıkları Genelkurmay Başkanı'nı müebbete mahkum etsin diye, zırhlı araba tahsis etti... Türkiyede binlerce savcı varken ve hemen hepsi kelle koltukta görev yaparken, kimi kimden ve neden üstün tuttular?

Bu ülkenin şerefli askerleri, ilk çağrıda, görev yerlerinden gelerek, bu kaçaklara boyunlarını uzatıp, "yargıımıza güveniyoruz"derken, bu muhteremler, neden gece yarıları ülkeden, bir mücrim gibi firar ederler?

Yargıya hiç mi güvenmezler, yoksa yargı, profosyonel tetikçiler sayesinde, güven duyulamayacak kadar siayasallaşmış veya derin yapılarla kurduğu muhabbet ile ulviyetini mi kaybetmiştir???

Sorulması gereken çok sual ve verilmesi gereken çok hesap vardır. Yerine getirilmesi zorunlu olan bu görev, peygamber ocağından yetişmiş, hizmet vermiş, gadre uğramış askerlerin ve onların şahsında TSK'nın, haysiyetini hukuk içinde ihya etmek görevidir ve en önce de TSk'nın boynunda asılı durmaktadır.

Zeki Kaçmaz