Asker sevgisi yüksek bir bilim adamının -kendi dalında başarılı olduğu biliniyor- pervasız bir tavırla, dile getirdiği "dışkı yedirmek işkence değildir" defekasyonu (dışkılama) üzerine, Kemalist ideoloji alerjisini her daim alesta tutanlar hemen salvolara başladılar...

Fırsat bu fırsat deyip, "Kemalizm" üzerinden, Cumhuriyet'in (erken dönemler) demokrasi hedefinin olmadığını, Avrupa'da, çoğulcu rejimler sürdürülmeye çalışılırken, tek parti rejimine yöneldiğini ve bunun da bilinçli bir toplum mühendisliği projesi olduğuna dair temcit piavını tekrar sevise koydular.

Neredeyse yüz yıl önceki Cumhuriyet'e, Kemalist ideoloji bağlamında getirilen "çağdaş demokrasi perspektifli" eleştirilerde; ilerlemeci tek parti rejimi, Serbest Fırka deneyinden çabuk vazgeçerek, güdümlü demokrasiyi dahi uygulayamama, sağ ve sol tandanslı Kemalizmlerin, aynı kapıya "otoriter ilerlemecilik" çıkması ve ortak özelliklerinin, seküler temelli, kutsal lider kültü, bilimcilik, seçkincilik ve güçlü demoktrasi aleyhtarlığı hususları öne çıkarılıyor... İddia ediliyor...

Aynı ölçütlerle bugünkü rejime bakarsak; ilerlemeci tek part iktidarı (zaman zaman otoriterleşmekte beis görmediği icraatları var) ve -nerdeyse eleştiriden münezzeh- bir lider kültü, bakımından, yabana atılmayacak paralellikler olduğu görülür. Seküler olmak bir yana, laiklik uygulamalarında bile kırmızı çizgilere sahip, islam inancını /medeniyetini, bilimsel anlamda önceleyen bir yönetim anlayışı hakim.

Bilimcilik de var, bilim anlayışları farklı. Uzun süreli tek parti iktidarının sonucu olarak kendine özel bir seçkinciliğin de yaygınlaştığı gözlemleniyor. Demokrasiye güçlü vurgular yapılıyor ama, millet iradesinin sandıkta tecelli ettikten sonra, çoğunluğu temsil eden yönetimin mutlak iktidarının tartışılmaz olduğu iddia ediliyor...

Çoğunluk iradesinin güdümünde bir demokrasi söz konusu, Kemalist Cumhuriyet hakkında yapılan eleştiriler penceresinden bakılırsa, bugünkü iktidar anlayışı bakımından mukayeseli olarak, İlerlemeci, kalkınmacı, oteriter eğilimler taşıyan tek parti iktidarı ve iktidarı nerdeyse tek elden domine eden bir lider fonksiyonu unsurlarının benzeştiği görülür.

Erken Cumhuriyet, dönemin şartları, demokrasi kuramı, zaman içindeki kavramsal ve kurumsal değişimler v.d politik/felsefi nüanslı değerlendirmeler bir tarafa, Cumhuriyeti kurmuş bir fikriyatı, dışkı ile tezek arasında boğuntuya getirmeye çalışmak hüzün verici...


Niyazi Piriştineli..