Muhafazakar, kalkınmacı iktidarlar Atlantik ötesinden aldıkları feyz ile başllıyorlar, olgunluk dönemlerinde, "zorunlu" bir kuzey komşu ,Rusya yakınlaşması yaşıyorlar.
Sağ siyaset jargonunun temel bir çelikisi gibi görünse de reel politik, kendi şartlarını dayatıyor.
Menderes, sovyetlerle ikili müzakereler yolu ile yeni bir dönemi başlatmak istemiş ve abd'nin onayına ihtiyaç duymamıştı, tarihi de terspit edilen(15 temmuz, ) ziyaret, 27 Mayıs askeri müdahalesi nedeniyle yapılamamıştı.
Devam eden süreçte, Kıbrıs sorunu nedeniyle, Johnson'ın küstah mektubu ile Abd ile ilişkiler yara almış, Demirel'in Başbakanlığı'nda, sovyetler ile başlayan iktisadi işbirliği,dış politikayı etkilemeye başlamıştı ( sovyet kredileri, Aliağa rafinarisi, İskenderun demir çelik, Seydişehir aliminyum.).

Sovyet yakınlaşmasına paralel olarak, Ortadoğu politikası da İsrail/ Abd karşıtı çizgide bir seyir takip etmiş, İsrail'in işgal politikalarına karşı Arap yanlısı pozisyon alınmış.

Arap baharı komedisinde(ortadoğunun batılı güçlerce işgali planı),, koalisyon güçlerine açılan Abd üslerinin, Araplara karşı kullanılmasına izin verilmemişti.. Bu politikaların bedeli, 12 mart muhtırası olarak siyasetin önüne kondu...

Özal'ın son dönem "Türki cumhuriyetleri açılıımı",
Mesut Yılmaz'ın mavi akım projesinde, "tehditlere rağmen", ısrarı,
Abd'nin, ,"kripto reaksiyonlarını" tahrik ettiği hususu , yakın geçmişin, açığa çıkan gerçeklerinden....
Erdoğan'ın, Bop eşbaşkanı olarak başladığı iktidar yürüyüşünde, kendisine biçilen rolün dışında bir siyaseti zorlamaya başlayınca, aynı cendereye alınmaya çalışılıyor.,
15 Temmuz, darbe girişimi, tahsil edilemeyecek bir fatura'nın, acilen, cari hesaba kaydedilmesi işlemi..
Menderes'in "vatan cephesi"'ni andıran, "demokrasi cephesi", meydanları tutuyor , canı pahasına, kararlılık gösteriyor.

Kapılarına yığıldıkları garnizonlar, darbenin karargahı değil, adres, Atlantik ötesi, hedef şaşırtma (askeri rencide etme, kırgınlık yaratma..) tuzağına düşmemek gerekiyor.


Remzi Karagöz