Son istifa eden Başkan, veda konuşmasında, gözyaşlarına boğulmuş.
Kıdemli bir politikacının , kendini, " politik itaat kültürü "gereği bir davranış zorunda hissetmesi üzüntü verici.
Kendisini seçen hemşehrilerinin verdikleri oyları, zorunluluk nedeniyle, yavrusunu cami avlusuna bırakan çaresiz anne gibi, Belediyenin kapısında bırakıp gitmesi, bağımsız siyasi kimlik sorununu açığa çıkarması bakımından, bir ölçüde yararlı, siyasette de, bir müsibet bin nasihatten evladır" döneminden geçiyoruz.
İkbal postlarında hak ve özgürlük ihlallerini dert etmeyenler, benzeri bir davranışın muhatabı olduklarında, ya; dava, lidere sadakat v.s gibi arabesk gerekçelere, ya da, gözleri yaşlı, dudaklarında imalı sitemler ile , görevlerini bırakıyorlar.
Bu çekilmeler, ne yazık ki, Namık Kemal'in Hürriyet Kasidesindeki gibi,; izzet-ü ikbal ile olmuyor..
Mesele bir ölçüde , hala, " siyaseten teba" ruhiyatını aşamamış olma gibi gözüküyor.


Nurhayat Kazancı