Türkiye'de mazlum ve mağdur pisikolojisinde,- terapi etkisi yapan bir tavır-, Kemalistlere/Kemalizme saldırmak..
Bu siyaset sosyolojisinde, bugün kötü olan ne varsa müsebbibi Kemalist düşünce ve onun siyasete yansıyan uygulamaları..
Hele , bambaşka bir dönem politiği olan
ittihatçılığı da sos olarak kullanınca, servise konan yuvarlamanın, daha da yenir yutulur olacağı kurnazlığı, cazibesini koruyor......
Son olarak, yeni anayasa tasarısının da , Kemalistleri örnek aldığ iddiasıı ileri sürülmüş..
Cumhurbaşkanı da, tek parti dönemine yönelik eleştirilerinde, aynı vurguyu yapıyor..
Kemalizm, her zaviyeden açılan ateşle vurulabilen bir hedef, karavanası yok, her türlü politik sığlığa derman olabiliyor..
İktidarı düne kadar destekleyenler de , Kemalizm eleştirisi argümanları ile meşruiyet arıyorlardı, bugün , iktidarı eleştirirken de , aynı argümanı kullanmaya çalışıarak muhalif bir pozisyon tutmaya çalışıyorlar....
Demokrasi ve özgürlükler bakımından Kemalizm eleştirisi, arkaik bir değer dahi taşımıyor, dönemsel farklılıklar nedeniyle, ne demokrasi ne de hak ve özgürlük katagorileri bakımından, dün ve bugün arasında mukayese edilebilecek ortak bir zemin söz konusu değil..
Her türlü ucube siyasetleri savunurken ve zemmederken, konjonktüre göre tavır alıp,, Kemalizm üzerinde tepinmenin ve kemalistleri ötekileştirmenin, siyasi bir tavır olmadığı, faydacı bir pragmatizm sorunu olduğu açık..
Aynı zamanda , Kemalizm'in dönemini aşan bir gerçekliğe sahip olduğunu da ortaya koyuyor..


Behlül Darıcı