Danıştay 8.Daire'nin "öğrenci andı" ile ilgili kararı sonucunun yanında gerekçesi ile de iktidarı rahatsız etti, , eleştiriler, "yargı vesayeti' hortladığına kadar abartıldı..
Özellikle 2002 den bu yana ,"İktidar zihniyeti", yargı kararlarını , mutlak iktidarlarına karşı potansiyel bir tehlike olarak görüyor, ..İşlerine gelen kararlara "tartışılmazlık" atfediyor, .zülf-ü yare dokunan kararları da " yargının vesayetine bağlanıyor....
Hiçbir yargı ölçüsüne sığmayacak bir "papaz yargılaması"'nı, bağımsız ve tarafsız yargının zaferi olarak takdim edebiliyorlar,, ama Danıştay, gerekçesinde, sosyoloji ve hukuki meşruiyet arasındaski geçişkenliğe değinince , karara "yok hükmünde" seviyesinde karşı çıkabiliyorlar.... ..
Yargı kararlarının gerekçelendirilmesi, demokratik hukuk devleti ütopyasının temel unsurlarının başında gelir.
Mesele,yargının ve vereceği kararın, "yerindelik" veya "hukukilik" denetimi sınırları içine hapsedilebilecek kadar basit değildir.
Bu zihniyet, sandık çoğunluğunu arkasına alan bir yürütme erkinin, bütün tasarrufları bakımından , "yerindelik denetimi" zırhı ile, yargı üzerinde başka türlü bir vesayet kurması sonucu doğurur ki, üreteceği sonuçlar, sentetik bir yargı faaliyeti dışında değer taşımaz,, hukuk devleti ideali ile de bağdaşmaz..
Yargı kararlarının gerekçelendirilmesi zorunluluğu, gerekçelerin layüsel olmasını değil, hukuki olmasını öngörür...
Yargı kararı ,, "mesleyi" hukuk felsefesi/sosyolojisi dahil geniş bir çerçevede değerlendirir...
Yargının, önüne gelen bir tartışmalı konuda, " arkdaşlar ne güzel bir yönetmelik maddesi yazmışlar, bizim bu söz üzerine söyleyecek sözümüz olmaz, usule uygundur, ve de yerindedir, oyleyse de hukukilik denetimine de gerek yoktur" deme lüksü yoktur.. aksi davranış, yargının kendi iradesi ile hukukun pasif sujesi ( dekoru) haline gelmesi sonucunu doğurur ki,, hukuki meşruiyete hizmet etmez..

Baki Balcı