7 Haziran seçim sonuçlarından sonra oluşan parlamento, kısa süreli oturumlar hariç yasama tasarrufunda bulunmadı.

Meclis başkanlığı seçimi ile başlayan süreçte, siyaset, yasama fonksiyonunu bloke etti. Geniş katılımlı ve geniş tabanlı sonuçlar doğuran seçime rağmen, meclis kompozisyonuna uygun bir yürütme teşkil edilemedi ve makyaj oyunları ile eski iktidar hükmetmeye devam ediyor. Kimilerine abartılı bir değerlendirme olarak gelse de, ülkede iç çatışma şartlarının yoğunluk kazandığı endişesi hakim...

Meclis kapalı, seçim hükümeti nam bakanlar kurulu ciddi askeri ve özel kuvvetlerle iç güvenlik operasyonları yapma kararları alıyor ve uyguluyor. Çatışma bölgelerinde güvenlik temelli olağanüstü tedbirler uyguluyor, aynı kabine üyesi bakanların girişleri yasaklanıyor.

İktidara yakın kaynaklar, "90'lara mı dönülüyor?" sorusundan adeta kurdeşen çıkarıyorlarsa da, uygulamanın, Lice'de geçmişte uygulnanan abluka ile mahiyet farkı yok (Baykal ve Çiller'in yasaklanmaları).

Bir kadınmilletvekili, "silahlar susmazsa ölüm orucuna yatacağını" zılgıtlar eşliğinde ilan etti. Bölge politikalarını önceleyen, parti eş genel başkanı, bakanlar ve milletvekilleri dağdan, bayırdan Cizre'ye giriş yasaklarını delmek için güvenlik güçleri ile göğüs göğüse geliyorlar.

Çeşitli bölgelerde, teröre verilen şehitler nedeniyle doğan tepkiden kaynaklanan şiddet eylemleri, kürt yurttaşları hedef alıyor. Türkiye neredeyse, açık bir "provakasyon alanı" halinde.

Özetle, iç barış tehlikede ve iç çatışmaın eşiğinde, olağanüstü şartlardan geçiyoruz. 7 Haziranda yüksek katılımla teşekkül eden Millet iradesinin tecelligahı, bir demokrasi dekoru gibi kapısı kapalı duruyor.

7 Haziran'da seçilen vekiller, milletin temsilcileri, oyunu kullanarak vazifesini yapan seçmene adeta ceza verir gibi; önümüzdeki seçime kadarki 45 günlük süreçte, seçim meydanlarında aynı teraneleri propaganda etmek yerine; TBMM'nin toplanıp duruma vaziyet ederek; bu ağır yükü, yalpaya düşmüş seçim hükümeti ile paylaşması gerekmiyor mu?

Kerami Sancaktutan