Son zamanlarda kanlı bilançosu ile toplumu tedirgin eden terör eylemlerine karşı, yürüyüşler mitingler düzenleniyor.

Ankara'da, sivil toplum kuruluşları tarafından düzenlenen yürüyüş; siyasi unsurların katılmaması nedeniyle siyaset dışı bir görüntü verse de adı geçen kuruluşların ağırlıklı olarak iktidara yakın durmaları, İstanbul'da düzenlenen toplantıda Başbakan'ın AKP'ye aleni olarak oy istemesi nedenleri ile İktidar'ın seçim siyasetine uygun bir paranteze mahsur kaldılar.

Çözüm süreci başlığı altında, terör unsurları ile doğrudan ve aracılı olarak yapılan layüsel, aşiret tipi temasların sonucu olarak gösterilen "sözde çatışmasızlık", bir basiretsizlik ironisi olarak, Türkiye'ye, yüzlerce şehit biçiminde dönmeye başlayınca, gecikmiş ve ihmal edilmiş bir "farkındalık" ile, teröre kaptırılan mevziler geri kazanılmaya çalışılıyor... Doğru yapılıyor.

Analar ağlamasın retoriği ile başlayan sürecin sonunda, iktidar ve destek unsurlarının, "Terör başka, Kürt yurttaşların hassasiyetleri başkadır." gerçeğine varmış olmaları, bu kadar ağır kayıplar karşısındaki, -eğer olabilecekse-, yegane teselli noktasıdır...

Yine bir siyasetsizlik örneği olarak, düne kadar çözüm süreci üzerinden rehavet uykusuna yatanların, bugün, terör ile "kahredici" bir mücadele üzerinden seçim propagandaları yapmaları, günlük siyasetin bir başka cilvesi olarak ortadadır.

Kophenag Siyasi Kriterleri ile ilgili olarak, AB Komisyonu'nun, Ekim 1999 tarihli düzenli raporunda; "Kürt kültürel kimliğinin belirli biçimlerde tanınabileceği değerlendirilmesinde bulunulmuş ve bu husus, ayrılıkçılığın ve de terörizmin savunulmaması" şartına bağlanmıştır.

Bu rapor, Kophenag Kriterleri bakımından bir kılavuz mahiyetinde olup, hem ayrılıkçılığı hem de terörü savunanlarla yapılan müzakerelerin, AB müktesebatı içinde de bir karşılığı olmadığını, yıllarca önce ortaya koymuştur.

Sonuç olarak, kamu düzeninin demokratikleşmesi başka, terörle mücadele başka, seçim siyaseti başkadır.







Necati Kuşçu