AKP'nin 5 ay içinde, hem meclisi bloke etmesi hem de kaybettiği oyları oransal ve milletvekili sayısı itibarıyla, temsili olarak geri kazanması 7 Haziran sonrası boşluğu iyi değerlendirdiğini ve muhalefetin de çene diyaresi halinde boşa vakit harcadığını gösteriyor.

Milliyetçi oyların, islami karakteri ve dolayısıyla AKP ile geçikenliği, MHP liderliğinin hiçbir yola gelmez tavrıyla birleşince, olması gereken yere, ikinci adrese doğru aktığı anlaşılıyor.

MHP, tarihsel mirası ve misyonu bakımından bir arada yaşayamayacağı ve yok farzettiğini itiraf ettiği, etnisiteye dayalı bir partinin temsili olarak gerisine düşerek, niteliksel olarak en ağır kayba uğrayan parti oldu.

CHP, bünyedeki tarihi damar olan ulusalcıları tasfiye edip abartılı bir melezleşme haline girince, geleneksel CHP kültürünün mirasçıları dahi oy vermekte zorlandı. Baykal ile başlayan, çarşaf açılımı ve arkasından gelenlerin sürdürdüğü türban ve etnik siyaset üzerinden yürütülen yeni "değerler" kotlarının marjinal getirisi, seçim sonuçları bakımından cim karnında bir nokta. Ne yazık ki geleceğe dair hiçbir ümit vermiyor...

HDP, 7 Hazirandaki hormonlu büyümeyi yanlış okuyarak güç sarhoşluğuna girip, Fırat'ın batısına da ayar vermeye kalkınca, evdeki kendisinin olmayan bulgurdan da oldu. Farklı güç merkezlerinin vesayeti altındaki etnik şiddeti, Türkiye içindeki Kürt vatandaşların istikbalini öne çıkartarak, marjinalize edeceği yerde, sırtını şiddete dayayarak kabadayılık yapmaya kalkınca, doping almış atlet gibi ikinci yarışı çıkaramadı...

HDP, bundan sonraki programlamaya göre davranmak zorunda olduğu için hariç tutulursa, diğer iki partinin, ağır ve gerçek bir iç muhasebe ihtiyacı aciliyet kazanmış görünüyor. Aksi halde, fonksiyonları, alternatif sağlamak bir tarafa, seçmeni oyalamaktan öte geçemez gibi...




Kurthan Tereci