Biden Türkiye ziyaretinde, İstanbulda,ağırlıklı olarak etnik siyasete hoşgörüyle bakan parlamenterlerle görüştü.

Türkiye veya bir başka ülke 2. adamı, New york'ta, kongre üyelerini toplantıya çağırsa, ABD'nin kritik gündemi üzerinde ahkam kesse, ince ayarlar yapsa nasıl karşılanır, "aman masanın etrafında olalım, feyz alalım" derler mi bilinmez ama, Biden'in, hafif olmayan bir istiskal üslubu ile, şartları zorladığı gerçeği ortada.

Muhalif ve iktidarın gadrine uğramış gazeteciler ve yakınları ile görüşmekle de- açık bir mesajla- tüy dikmesi de cabası.

Gezinin en çok merak edilen gündem maddelerinden birini, PYD'nin, Cenevre sürecine katılıp katılmayacağı hususu teşkil ediyordu. Biden, ileri geri manevralar ile cevabı ortada bıraktı, Hemen akabinde, Salih Müslim'in Cenevre'ye intikali ve BM'e, görüşmelere katılmak için başvurmuş, olması, olacaklar hakkında ipucu veriyor.

Hükümet kanadından sızan, "katılacaklarsa, ancak, rejim güçleri(Esad..) yanında katılırlar" beyanları da, PYD'nin (pkk kombinezonu olarak okumak gerek) masada olabileceği ihtimalini kuvvetlendiriyor.

Bu arada, Rus dışişleri Bakanı Lavrov da bir basın toplantısı ile 2015 yılını değerlendirmiş. Cenevre süreci (Suriye'nin paylaşımı) için,
"kürtler katılmadan anlaşmaya varılmasının imkansız" olduğunu buyurmuş.

Biden, İstanbul'dan, PYD'ye kav çakarken, Lavrov'da eş zamanlı olarak, Cenevre masasınının kürt tarafını tahkim etmiş.

Rusya ve ABD'nin, Ortadoğu paylaşımında en çok güvendikleri silahlı unsurun, pkk/pyd/ypg, olduğu da açık olarak ilan edilmiş oluyor.

Lavrov'un , basın toplantısında, Rusya'nın Suriye'de hava operasyonlarına başlaması bu ülkedeki durum için bir dönüm noktası oldu" değerlendirmesi, "paylaşım kavgası"nın itirafı ile ilgili önemli bir beyan.

Daha da önemlisi, "Rusya, BM, Güvenlik Konseyi daimi üyesi ve dünyanın en büyük ülkelerinden biri olarak Suriye krizine dahil olma hakkını kullandı" açıklaması, "benden habersiz neyi üleşiyorsunuz?" sitemini de içeriyor...

Barzani de, "Sykes-Pikot'un hükmü kalmadı, bağımsızlık ilanının şartları oluştu" hamlesi ile horona katılmaya çalışıyor.

Sykes-Pikot'un, hükmü kalmadığını varsayarsak, Irak'ın,iişgalinden sonra (egemenliğin fiilen gasp edilmesi), Ankara anlaşmasından (Irak ile sınırlar ve Musul sorunu, 1926) geriye ne kaldı, sorusuna da bir cevap gerekiyor.

Başika'dan sınırlı sayıda askerimizi kovalamaya çalışanlara bu soruyu hatırlatmakta fayda var.

Feraye Temelli