İcrrat telaşında olan iktidarların, yargı denetimi ile her zaman sorunları olmuştur. İcraat kavramı, idari bir işleme ilişkin olduğundan daha ziyade yatırımlar ile ilişkilendirilir.

Kalkınma süreçlerinde ,geride kalmış ülkeler için bir ölçüde anlaşılabilir bir tutum olmakla beraber, sorun, icraatların külliyen yargı denetimi dışına çıkarılması halinde ortaya çıkar.

Son dönem iktidarında, Cumhuriyet dönemi kalkınma hamlelerinin küçümsenmesi ve sürekli bir rekabet iddiası öne çıkarılıyor.

Rekabetçi icraat , pozitif sonuçlar doğurabilme potansiyeli taşıdığı kadar, hukuk ve ekoloji alanlarında sorunlara neden olabiliyor...
Kamu hizmet alımları ve çevreyi etkileyen yatırımlar, sürekli olarak tartışma yaratıyor; iktidar da çareyi ilgili yasal düzenlemeleri sürekli olarak kendi icraat kriterlerine uydurmaya çalışıyor. Bir nevi yap boz durumu var. En gözde enstrümanlar olarak, Kamu İhale Kanunu ve ÇED yönetmeliği, sürekli yargı radarlarına takılıyor.

Yargı denetimini aşmak için, mevzuat düzenlemeleri yapılıyor, Kamu ihale Kanunu yapılan değişiklik sayısı bakımından dünya rekorunu kırmış vaziyette ve emsalleri ile mukayesede, yanına dahi yaklaşılamaz bir külliyata dönüştü.

ÇED yönetmeliği ile ilgili değişiklikler de geriden gelmekle beraber, Kamu İhale Kanununu ile adeta yarışıyor. Çevre Kanununda değişiklik yapılıyor, AYM iptal ediyor hemen ilgili yönetmeliğe yeni bir madde ekleniyor, Danıştay bu düzenlemeler hakkında yürütmeyi durdurma kararı veriyor, hemen, aynı yönetmeliğe, Danıştay kararını hükümsüz hale getirecek. Yeni eklemeler yapılıyor. Yargı ve yürütmer arasında dehşetli bir yarış var. Yürütme ve yasama çoğunluğu arasında siyasi koordinasyon olduğu için, yürütme yarışa avantajlı başlıyor. Yargı, nefes nefese , hukuki denetim yapmaya çalışıyor.

Yeni anayasa tartışmalarında, en sorunlu alanlar olarak yargı bağımsızlığı ve ayrılmaz fonksiyonu olan yargı denetimi konuları öne çıkacak gibi gözüküyor.


Nedim Karahan