Umutlar ve hüzünler kenti!..
Serpil Gogen/ Van("Van bu defa iki kalemden" demiştim ya.. Dün ben başladım. Bugün doğduğu ve kundakta ayrıldığı kente yıllar, yıllar sonra dönen kız kardeşim Serpil'de söz.. Yarın gene bende olacak..)
Ağladım, ağladım, ağladım.. Bütün gün ağladım. Bu defaki program ağlattı. Van ağlattı..
***
Her zaman söylerim, Hıncal Ağabeyimle program yapmanın tadına doyum olmaz. Baştan sona neyi sevdiğinizi, neler yapmak istediğinizi bilir, programlar, sürprizlerle süsler. Ama hep susar.. Anlatmaz, açık vermez. Olanı biteni son anda öğrenirsiniz. Tıpkı bu sürpriz Van seyahatinde olduğu gibi.. Geçen hafta bir telefon..
"-Serpil, Pazar sabahı Van'a uçuyoruz.. Doğduğun yerleri nihayet göreceksin.."
"-İnanmıyorum, inanamıyorum.. Nasıl yani? Nereden hatırına geldi?"
"-.......Pazartesi sabahı da dönüyoruz."
Tık.. Ses yok, bu kadar!.. Van'a gideceğim, gidiyoruz!. Sonunda.. Yıllar yılı, her fırsatta sen Türkiye'yi neredeyse adım adım dolaş ama içten içe asıl gitmek, görmek istediğin doğduğun topraklara bir türlü gideme.. Gitmedim mi, gidemedim mi? Bilmiyorum. Van hayalimde, çok genç yaşta kaybettiğimiz annemin anlattığı o güzel, duygusal anılar, o güzel, dost insanlarla mı yaşasın istedim acaba? Yol boyunca sorup durdum:
"-Oturduğumuz evi, sokağı bulabilecek misin?"
"- Nasıl bulurum, daha ......
Kaynak :
http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/uluc/2012/08/02/umutlar-ve-huzunler-kenti
Köşe yazısının tamamını görmek için tıklayınız.
Anasayfa
