İlk ve orta eğitimimi İskenderun'da yaptım. Ailem İskenderun'dan ayrılırken Antakya'ya bir gelin bıraktı ve zamanla gerçek Hataylı akrabalarım oldu ve zaman içinde bir tür oralı oldum.
Hatay bana farklılıklara değme duygusunu vermiştir. Toplum denilen şeyin dil, inanç, kültür olarak farklı gruplardan oluştuğunu, bunun tabii ve aslında hep böyle olduğunu öğretmiştir.
Nuseyriler, Levantenler, Sünniler, Mardinli Araplar, Arap Hristiyanlar...
Ama en önemlileri ana dilleri Türkçe olan Sünniler ve ana dilleri Arapça olan Nuseyrilerdi.
Bu toplulukların kritik karşılaşmaları olmuştur tarihte. Hatay'ın Türkiye'ye iltihakı ve bunun öncesindeki referendum bir kutuplaşmanın öyküsüdür.
Onu takip eden dönemde Nuseyriler ve Sunniler karışık yaşadıkları Antakya, İskenderun gibi şehirlerde genel olarak ayrı mahallelerde oturmuşlar, ayrı ticari ilişkiler kurmuşlar, ayrı sosyal çevreler içinde bulunmuşlar, ayrı ibadethanelere gitmişler, farklı siyasi partilere oy vermişlerdir.
Artan modernleşme, şehir içi, mesleki pek çok temas bu toplulukları yakınlaştırmakla birlikte, bu özellik temel olarak pek değişmemiştir.
Topluluk içi dayanışma, topluluklar arası güvensizlik ve önyargılarla ortadan kalkmamıştır. "Arapuşağı" kelimesi dün gibi bugün de bölge Sünni dilinin temel ......
Kaynak :
http://www.yenisafak.com.tr/Yazarlar/?i=33900&y=AliBayramoglu
Köşe yazısının tamamını görmek için tıklayınız.
Anasayfa
